Buffalo Round Up
in het Custer State Park – een onverwacht genoegen
South Dakota is wereldberoemd door Mount Rushmore, de enorme
gebeeldhouwde hoofden van vier presidenten in de rotswand. Toch ligt hier
vlakbij nog een onvervalst pareltje van Amerikaans sentiment. Ieder jaar vindt
hier immers de Buffalo Round Up plaats. In 2014 zijn maar liefst 15.000
bezoekers naar het Custer State Park afgezakt waar dit gratis en werkelijk unieke spektakel plaats vindt en
toch is dit in Europa weinig gekend.
Het Custer State Park bestaat ondertussen bijna 100 jaar.
Hun grote doel is de buffels voor verdere uitroeiing te behoeden. Ondanks dat
het State Park vrij groot is, proberen ze overbegrazing tegen te gaan om op
deze manier een sterke en gezonde kudde te behouden. Daarom worden ieder jaar
de buffels samen gedreven en gecontroleerd op aantal en ziektes – de buffalo
round up dus. Dit is een gigantisch evenement geworden met een hoog western
gehalte. Ongeveer 1.500 buffels worden de corrals in gejaagd door rasechte cowboys
en cowgirls. Om half zeven in de vroege
morgen gaan de parkings open. Het is dan
nog aardedonker maar je staat toch al in de file. Je zoekt een westerndeuntje
op de radio om helemaal in de gepaste stemming te komen. In een natuurpark aanschuiven is absoluut
minder erg dan in een stinkende stad. Je kunt het omliggende landschap
aanschouwen bij de opkomende zon. Je ziet kuddes pronghorns of gaffelantilopes in de verte. Op een normale dag kan
je deze tot haast aan de weg aanschouwen, maar nu is het blijkbaar iets te druk en blijven ze op een
veilige afstand. Als je de parking langs de zuiderzijde neemt, kom je langs de
steden van de prairiedogs. Dit zijn
ongelofelijke schattige dikkertjes die
nieuwsgierig uit hun talrijke holletjes komen piepen. Het spreekt voor zich dat
je hier niet zomaar door hun stad kunt lopen. Het zijn tenslotte wilde dieren
en men wil ze ook wild houden. Maar ze zijn zo kortbij dat je zonder problemen
mooie plaatjes kunt schieten.
Zowel aan de noord- als aan de zuiderzijde wordt je naar de
grote parkings geleid. Sta je ver op de parking, dan zijn er shuttlebussen
voorzien. Alles is prima geregeld. Nu voorzie je jou het beste op een tijdje
wachten. Zorg dat jouw kledij is aangepast – een zonnehoedje of iets voor de
regen – en neem zeker een stoeltje mee. Eten en drinken is ter plekke maar een
flesje water kan natuurlijk nooit kwaad. Een verrekijker en jouw camera mag je
natuurlijk niet vergeten. Nu neem je gewoon plaats tussen de andere wachtenden.
Niemand is gehaast, alles gaat er geweldig relaxed aan toe. Overal zie je dikke
pancakes, rijkelijk overgoten met een zoete siroop en natuurlijk ontbreken de
bekers met koffie niet. Dit is voor een democratische prijs in de opgetrokken
tenten te verkrijgen. Alle toeschouwers zitten op hellingen zodat je overal een
prachtig zicht hebt op de vlakte en hellingen voor jou waar de buffels
doorkomen. Het grote aantal bezoekers valt niet echt op, er is ruimte zat. Jong
en oud is aanwezig. Zoals zo vaak, is het een geweldig zonnige dag en als de zon
schijnt hebben Amerikanen massaal een sjort aan. Het maakt niet uit of de benen
jong of kreukelig zijn, flinterdun of lekker vlezig. Je ziet natuurlijk ook
overal boots maar ook lekker makkelijke en bovenal kleurige loopschoenen. Het is een plezier om hier gewoon rond te
kijken. Maar blijkbaar valt het ook nogal op dat wij Europeanen zijn. Iedereen
begint tegen ons te praten, vraagt van waar we zijn en heet ons welkom in hun
land. Daar word je humeur natuurlijk alleen maar beter van.
Tegen 9 uur begint iedereen de horizon af te speuren naar ook
maar de kleinste beweging die de aankomst van de buffels verraadt. Je voelt de
spanning stijgen. Als dan vanuit het zuiden vanop de hoogste heuvelrug een
stofwolk zichtbaar is, wordt iedereen enthousiast. Als de stofwolk overgaat in
het donderend geraas van de meer dan 1000 bizons die van de helling af
denderen, wordt er vol overgave gefloten en worden de drijvers massaal toegejuicht.
De cowboys en cowgirls leiden de bizons feilloos over het 6 mijlen lange
parcours naar de corrals. Als laatste komt de cowboy die, zichtbaar fier, de US
vlag draagt. Hier wordt haast nog harder voor geapplaudisseerd.
Je ziet nu iedereen heel rustig de stoeltjes samen doen en
richting auto gaan. Wat heel erg opvalt is dat er geen papiertje op het gras
blijft liggen. Hier kunnen we echt nog iets van leren. Dan kan je met een
shuttlebus naar de achterkant van de corrals gaan. Hier kan je kijken hoe de
bizons gesorteerd worden. Ondertussen kan je genieten van een….bizonburger. Ook
dit is US ten voete uit.
In november zou er trouwens geboden kunnen worden op de
buffels die niet terug het park in gaan. Er is ons verteld dat hier bieders van
over heel de wereld op af komen. De bloedlijn van de buffels van het Custer
State Park worden immers geroemd om hun zuivere bloedlijn.
Met een shuttle worden we netjes terug naar onze auto
gebracht.
Voor het samen drijven van de buffels wordt trouwens ieder
jaar de hulp ingeroepen van de gemeenschap. Men zoekt ervaren ruiters met
ervaren rustige paarden. Er wordt een streng examen afgenomen. Het is dan ook
niet zonder risico. Paard en ruiter komen immers in nauw contact met de
buffels. Het terrein is ruw, er moet al eens een rivier worden overgestoken of
omgevallen bomen moeten getrotseerd worden. Het spreekt voor zich dat zowel
ruiter en paard in uitstekende conditie moeten zijn en dat dit geen simpele
zondagsuitstap is. Een dag voor de roundup zitten de hele ploeg een hele dag in
het zadel om te kijken waar de buffels zich bevinden en om ze zoveel mogelijk
samen te brengen - voor zover dit mogelijk is natuurlijk. Alles wordt strak
geregisseerd. Het gevaar voor buffels,
het publiek maar ook voor de drijvers moet tot een minimum beperkt worden. We
hebben natuurlijk nog altijd te maken met wilde, niet altijd voorspelbare,
beesten. Maar wat zijn het toch prachtige dieren.
Het Custer State Park is trouwens ook meer dan een bezoekje
waard als er geen buffalo round up is. Op andere dagen moet je echter wel
entree betalen. Het kost 15 dollar per voertuig en het toegangsticket is 7
dagen geldig. Je kan CusterPark perfect combineren met een bezoek aan Mount
Rushmore. Het State Park is één van de
grootste State Parks van de US. Maar bovenal is het een staatspark dat erg veel
variatie aan de bezoeker geeft. Aan de zuiderzijde heb je een glooiend
landschap. Dit gedeelte is erg bekend om zijn wilde dieren. Je komt langs hele
weiden vol met prairiehonden. Ook talrijke buffels lopen hier op of vlak langs
de weg. Helemaal geïmponeerd raak je van die gigantische oerkop. Overal zie je
kuddes gaffelantilopes en bedelende ezels. Er zijn nog talrijke andere
diersoorten te bewonderen. Op het bezoekerscentrum geven ze je hier graag
uitleg over.
Aan de
andere kant van het park kom je ineens in een heel ander landschap terecht. Woester,
ruiger met smalle wegen. Je rijdt door ijzingwekkende smalle tunnels en ziet
Mount Rushmore in de verte. Overal kan je uitstappen en genieten van de needles, smalle omhoogschietende rotsen.
Je ontdekt verborgen meertjes en superleuke picknickplekjes. Het park is
bovendien een heerlijke plek om te wandelen of om paard te rijden. Je vindt
overal rustige verborgen pareltjes, nergens is het te druk. Het is misschien
niet zo spectaculair als zijn grote westelijke broer – het Yellowstone Park –
maar zeker authentiek en zeker een bezoekje waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten