Buffalo Round Up in het Custer State Park - een onverwacht genoegen

 

Buffalo Round Up in het Custer State Park – een onverwacht genoegen

South Dakota is wereldberoemd door Mount Rushmore, de enorme gebeeldhouwde hoofden van vier presidenten in de rotswand. Toch ligt hier vlakbij nog een onvervalst pareltje van Amerikaans sentiment. Ieder jaar vindt hier immers de Buffalo Round Up plaats. In 2014 zijn maar liefst 15.000 bezoekers naar het Custer State Park afgezakt waar dit gratis  en werkelijk unieke spektakel plaats vindt en toch is dit in Europa weinig gekend.

Het Custer State Park bestaat ondertussen bijna 100 jaar. Hun grote doel is de buffels voor verdere uitroeiing te behoeden. Ondanks dat het State Park vrij groot is, proberen ze overbegrazing tegen te gaan om op deze manier een sterke en gezonde kudde te behouden. Daarom worden ieder jaar de buffels samen gedreven en gecontroleerd op aantal en ziektes – de buffalo round up dus. Dit is een gigantisch evenement geworden met een hoog western gehalte. Ongeveer 1.500 buffels worden de corrals in gejaagd door rasechte cowboys en cowgirls.  Om half zeven in de vroege morgen gaan de parkings open.  Het is dan nog aardedonker maar je staat toch al in de file. Je zoekt een westerndeuntje op de radio om helemaal in de gepaste stemming te komen.  In een natuurpark aanschuiven is absoluut minder erg dan in een stinkende stad. Je kunt het omliggende landschap aanschouwen bij de opkomende zon. Je ziet kuddes pronghorns of gaffelantilopes in de verte. Op een normale dag kan je deze tot haast aan de weg aanschouwen, maar nu is het  blijkbaar iets te druk en blijven ze op een veilige afstand. Als je de parking langs de zuiderzijde neemt, kom je langs de steden van de prairiedogs. Dit zijn ongelofelijke schattige dikkertjes  die nieuwsgierig uit hun talrijke holletjes komen piepen. Het spreekt voor zich dat je hier niet zomaar door hun stad kunt lopen. Het zijn tenslotte wilde dieren en men wil ze ook wild houden. Maar ze zijn zo kortbij dat je zonder problemen mooie plaatjes kunt schieten.

Zowel aan de noord- als aan de zuiderzijde wordt je naar de grote parkings geleid. Sta je ver op de parking, dan zijn er shuttlebussen voorzien. Alles is prima geregeld. Nu voorzie je jou het beste op een tijdje wachten. Zorg dat jouw kledij is aangepast – een zonnehoedje of iets voor de regen – en neem zeker een stoeltje mee. Eten en drinken is ter plekke maar een flesje water kan natuurlijk nooit kwaad. Een verrekijker en jouw camera mag je natuurlijk niet vergeten. Nu neem je gewoon plaats tussen de andere wachtenden. Niemand is gehaast, alles gaat er geweldig relaxed aan toe. Overal zie je dikke pancakes, rijkelijk overgoten met een zoete siroop en natuurlijk ontbreken de bekers met koffie niet. Dit is voor een democratische prijs in de opgetrokken tenten te verkrijgen. Alle toeschouwers zitten op hellingen zodat je overal een prachtig zicht hebt op de vlakte en hellingen voor jou waar de buffels doorkomen. Het grote aantal bezoekers valt niet echt op, er is ruimte zat. Jong en oud is aanwezig. Zoals zo vaak, is het een geweldig zonnige dag en als de zon schijnt hebben Amerikanen massaal een sjort aan. Het maakt niet uit of de benen jong of kreukelig zijn, flinterdun of lekker vlezig. Je ziet natuurlijk ook overal boots maar ook lekker makkelijke en bovenal kleurige loopschoenen.  Het is een plezier om hier gewoon rond te kijken. Maar blijkbaar valt het ook nogal op dat wij Europeanen zijn. Iedereen begint tegen ons te praten, vraagt van waar we zijn en heet ons welkom in hun land. Daar word je humeur natuurlijk alleen maar beter van.

Tegen 9 uur begint iedereen de horizon af te speuren naar ook maar de kleinste beweging die de aankomst van de buffels verraadt. Je voelt de spanning stijgen. Als dan vanuit het zuiden vanop de hoogste heuvelrug een stofwolk zichtbaar is, wordt iedereen enthousiast. Als de stofwolk overgaat in het donderend geraas van de meer dan 1000 bizons die van de helling af denderen, wordt er vol overgave gefloten en worden de drijvers massaal toegejuicht. De cowboys en cowgirls leiden de bizons feilloos over het 6 mijlen lange parcours naar de corrals. Als laatste komt de cowboy die, zichtbaar fier, de US vlag draagt. Hier wordt haast nog harder voor geapplaudisseerd.

Je ziet nu iedereen heel rustig de stoeltjes samen doen en richting auto gaan. Wat heel erg opvalt is dat er geen papiertje op het gras blijft liggen. Hier kunnen we echt nog iets van leren. Dan kan je met een shuttlebus naar de achterkant van de corrals gaan. Hier kan je kijken hoe de bizons gesorteerd worden. Ondertussen kan je genieten van een….bizonburger. Ook dit is US ten voete uit.

In november zou er trouwens geboden kunnen worden op de buffels die niet terug het park in gaan. Er is ons verteld dat hier bieders van over heel de wereld op af komen. De bloedlijn van de buffels van het Custer State Park worden immers geroemd om hun zuivere bloedlijn.

Met een shuttle worden we netjes terug naar onze auto gebracht.

Voor het samen drijven van de buffels wordt trouwens ieder jaar de hulp ingeroepen van de gemeenschap. Men zoekt ervaren ruiters met ervaren rustige paarden. Er wordt een streng examen afgenomen. Het is dan ook niet zonder risico. Paard en ruiter komen immers in nauw contact met de buffels. Het terrein is ruw, er moet al eens een rivier worden overgestoken of omgevallen bomen moeten getrotseerd worden. Het spreekt voor zich dat zowel ruiter en paard in uitstekende conditie moeten zijn en dat dit geen simpele zondagsuitstap is. Een dag voor de roundup zitten de hele ploeg een hele dag in het zadel om te kijken waar de buffels zich bevinden en om ze zoveel mogelijk samen te brengen - voor zover dit mogelijk is natuurlijk. Alles wordt strak geregisseerd.  Het gevaar voor buffels, het publiek maar ook voor de drijvers moet tot een minimum beperkt worden. We hebben natuurlijk nog altijd te maken met wilde, niet altijd voorspelbare, beesten. Maar wat zijn het toch prachtige dieren.

Het Custer State Park is trouwens ook meer dan een bezoekje waard als er geen buffalo round up is. Op andere dagen moet je echter wel entree betalen. Het kost 15 dollar per voertuig en het toegangsticket is 7 dagen geldig. Je kan CusterPark perfect combineren met een bezoek aan Mount Rushmore.  Het State Park is één van de grootste State Parks van de US. Maar bovenal is het een staatspark dat erg veel variatie aan de bezoeker geeft. Aan de zuiderzijde heb je een glooiend landschap. Dit gedeelte is erg bekend om zijn wilde dieren. Je komt langs hele weiden vol met prairiehonden. Ook talrijke buffels lopen hier op of vlak langs de weg. Helemaal geïmponeerd raak je van die gigantische oerkop. Overal zie je kuddes gaffelantilopes en bedelende ezels. Er zijn nog talrijke andere diersoorten te bewonderen. Op het bezoekerscentrum geven ze je hier graag uitleg over.

Aan de andere kant van het park kom je ineens in een heel ander landschap terecht. Woester, ruiger met smalle wegen. Je rijdt door ijzingwekkende smalle tunnels en ziet Mount Rushmore in de verte. Overal kan je uitstappen en genieten van de needles, smalle omhoogschietende rotsen. Je ontdekt verborgen meertjes en superleuke picknickplekjes. Het park is bovendien een heerlijke plek om te wandelen of om paard te rijden. Je vindt overal rustige verborgen pareltjes, nergens is het te druk. Het is misschien niet zo spectaculair als zijn grote westelijke broer – het Yellowstone Park – maar zeker authentiek en zeker een bezoekje waard.